OGIBiz Website

Ένας προβληματισμός που ανακύπτει παρατηρώντας τον τρόπο που συνομιλούν οι γονείς με τα παιδιά τους είναι εάν οι γονείς μπορούν να αντιληφθούν το πώς μιλούν και συμπεριφέρονται στα παιδιά τους. Τους μιλούν όμορφα; Με σεβασμό; Τα αποδέχονται; Τα ακούν; Ή τους μιλούν επικριτικά, τα προσβάλλουν, τα κοροϊδεύουν, δεν σέβονται την προσωπικότητα του παιδιού τους, δεν καταλαβαίνουν ότι είναι ένα ξεχωριστό άτομο με ταλέντα, δεξιότητες, επιθυμίες και ανάγκες;

Τελικά τι είναι φυσιολογικό; Πώς μπορούμε να αξιολογήσουμε πότε κάτι θεωρείται φυσιολογικό και στην συγκεκριμένη περίπτωση, αν ο τρόπος που οι γονείς μιλούν και συμπεριφέρονται στα παιδιά τους είναι φυσιολογικός;

Γενικότερα η έννοια του φυσιολογικού είναι περισσότερο μια υποκειμενική θέση παρά μια αντικειμενική πραγματικότητα. Επίσης, κάθε πολιτισμός ορίζει με διαφορετικό τρόπο την έννοια αυτή. Συνήθως το συνηθισμένο θεωρείται ως φυσιολογικό, ενώ το ασυνήθιστο ως μη φυσιολογικό. Οι γονείς για παράδειγμα έχουν συνηθίσει να μιλούν και να συμπεριφέρονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο στα παιδιά τους.

Μα θα αναρωτηθεί κάποιος, πώς το συνήθισαν;

Από πού υιοθέτησαν συμπεριφορές, οι οποίες χρειάζονται επανάληψη ώστε να δημιουργηθούν;

Πώς οι γονείς σχημάτισαν το πρότυπο όπου τους καθοδηγεί για το πώς θα μιλήσουν και θα συμπεριφερθούν στα παιδιά τους;

Οι απαντήσεις για τα παραπάνω ερωτήματα κρύβονται στα παιδικά χρόνια των γονιών. Ο τρόπος που μιλάμε στα παιδιά μας, είναι ο τρόπος που μας μιλούσαν οι δικοί μας γονείς. Πολλοί γονείς υποστηρίζουν πως μεγαλώνουν και διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους με τον τρόπο που μεγάλωσαν οι ίδιοι. Και τώρα προκύπτουν τα εξής ερωτήματα: πώς να διαπαιδαγωγήσουμε τα παιδιά μας, ώστε να γίνουν ώριμοι και ψυχικά υγιείς πολίτες; Ο τρόπος που μάθαμε από τους γονείς μας και επαναλαμβάνουμε μη συνειδητά στα δικά μας παιδιά, είναι φυσιολογικός;

Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα, πως δεν είναι εύκολο να οριστεί με σαφήνεια τι είναι φυσιολογικό και τι όχι. Ωστόσο μια απάντηση που έχει δοθεί από διάφορους ειδικούς είναι ότι εάν δεν βλάπτουμε κανέναν άλλον ή δεν κάνουμε κάτι παρά τη θέλησή του, τότε αυτό είναι φυσιολογικό. Είναι μια απάντηση που θα μπορούσε να μας δώσει μία κατεύθυνση σχετικά με τα δικά μας ερωτήματα, εάν ο τρόπος που φέρομαι στο παιδί μου είναι φυσιολογικός και εάν με τον τρόπο που του φέρομαι το βλάπτω ή προάγω την ψυχική του υγεία.

Απαντήσεις που δεν είναι εύκολο να δοθούν από τον κάθε γονέα, αλλά που είναι πολύ σημαντικό να μπορέσουν να απαντήσουν, ώστε να μεγαλώσουν ένα ψυχικά υγιές παιδί. Η αναζήτηση και η έρευνα στο διαδίκτυο, τα παιδαγωγικά βιβλία και η βοήθεια από έναν ειδικό ψυχικής υγείας, αποτελούν σημαντικές πηγές υποστήριξης και καθοδήγησης για τους γονείς που θέτουν τα συγκεκριμένα ερωτήματα για τα οποία μιλήσαμε.